ตัวกรองผลการค้นหา
หน้าเสีย
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการพิรุธหรือตกใจ เสียใจเป็นต้น เช่น เขาหน้าเสียเพราะถูกจับได้ว่าทำความผิด.
หน้าหัก
หมายถึงน. หน้าซึ่งมีสันจมูกคล้ายหักเข้าไป.
หน้าแหก
หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.
หน้าแห้ง
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่แจ่มใสเพราะความทุกข์เช่นผิดหวัง.
หนำ
หมายถึงว. มากพอกับความต้องการ เช่น อิ่มหนำสำราญ.
หนี
หมายถึงก. ไปเสียให้พ้น, หลีกไปให้พ้น, เช่น หนีภัย หนีทุกข์; หลีกเลี่ยง เช่น หนีภาษี หนีโรงเรียน.
หนีบ
หมายถึงก. คีบหรือบีบให้แรงให้แน่นด้วยของที่เป็นง่ามเช่นง่ามนิ้วมือหรือตะไกรเป็นต้น.
หนีเสือ
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
หนึก
หมายถึง[หฺนึก] ว. หนึบ.
หนืด
หมายถึงว. อาการของสิ่งของที่เหนียวจนดึงไม่ใคร่จะออก เรียกว่า เหนียวหนืด, โดยปริยายหมายถึงตระหนี่มาก. (ภูมิ) น. เรียกหินที่อยู่ในสภาพหนืดใต้เปลือกโลกว่า หินหนืด. (อ. magma).
หนุ
หมายถึง[หะนุ] น. คาง. (ป., ส.).
หนุนหลัง
หมายถึงก. ดันให้หลังแอ่น; สนับสนุนอยู่ข้างหลัง.