ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา จระแคง, ผะแคง, เงี่ย, เฉวียง, ตะแคง, เป้
จะแคง
หมายถึง(ถิ่น) ว. ตะแคง. (ดู จระแคง).
แค
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา, พันธุ์ที่ดอกสีแดงเรียก แคแดง.
ง
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
กระแซง
หมายถึงน. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้างผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแอก หรือ ประแอก ก็เรียก.
นั่นซี,นั่นนะซี
หมายถึงคำแสดงการเห็นพ้องด้วย.
กระเฉง,-กระเฉง
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระฉับ เป็น กระฉับกระเฉง.
โตง ๆ เตง ๆ
หมายถึงว. กะโตงกะเตง.
ผ่าง ๆ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น.
กะเตง
หมายถึงก. พาหรือเอาไปด้วย เช่น จะกะเตงกระเป๋าไปให้เกะกะทำไม กะเตงลูกไปตามหาพ่อ.
โทง ๆ
หมายถึงว. อาการที่เดินหรือวิ่งโย่ง ๆ ไปในที่โล่ง (มักใช้แก่ผู้เปลือยกาย) เช่น เด็กแก้ผ้าวิ่งโทง ๆ.
แคลงคลาง
หมายถึง[แคฺลงคฺลาง] ก. แคลงใจ, ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า, บางทีก็พูดสั้น ๆ ว่า แคลง.
เพรือง
หมายถึง[เพฺรือง] น. กระดึง.