ตัวกรองผลการค้นหา
ผิวพระพักตร์, พระราศี
หมายถึงผิวหน้า
บ่มผิว
หมายถึงก. ทำให้ผิวงามด้วยการอยู่ในที่ซึ่งไม่ถูกแดดถูกลมจนเกินไป.
ผิวจราจร
หมายถึงน. ผิวถนนที่ยวดยานพาหนะแล่นไปมา.
ปูนผิว
หมายถึงน. ปูนขาวอย่างละเอียดใช้ฉาบทาพื้นนอกให้ขาวเป็นนวล.
ผิว
หมายถึงน. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.
ผิวหนัง
หมายถึงน. หนังที่เป็นผิวชั้นนอกสุดของคนและสัตว์, หนังกำพร้า ก็เรียก; ชื่อโรคชนิดหนึ่งก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นที่ส่วนต่าง ๆ ของผิวหนัง.
ผิว่า
หมายถึง[ผิว่า] สัน. ถ้าว่า, หากว่า, แม้นว่า. ผิว ก็ว่า
ถือผิว
หมายถึงก. ถือว่าเป็นคนละเชื้อชาติ (โดยเฉพาะใช้แก่พวกผิวขาวที่มีความรู้สึกรังเกียจพวกผิวดำ).
เนื้อเยื่อบุผิว
หมายถึงน. เนื้อเยื่อที่ทำหน้าที่บุผิวนอก บุผิวใน บุโพรง บุท่อ บุต่อมของอวัยวะ. (อ. epithelial tissue).
ผิว ๆ,ผิวเผิน
หมายถึงว. ตื้น ๆ, ไม่ลึกซึ้ง.
ผิวบาง
หมายถึงว. แบบบาง, อ่อนแอ, ผู้ดี, ใช้โดยปริยายไปถึงจิตใจด้วย.
ผิวปาก
หมายถึงก. ห่อริมฝีปากให้แคบพอ แล้วเป่าลมออกให้เกิดเสียงตามที่ต้องการ.