ตัวกรองผลการค้นหา
ตีนกา
หมายถึงน. ชื่อหญ้าชนิด Eleusine indica Gaertn. ในวงศ์ Gramineae ลำต้นแบน ช่อดอกเป็นก้านเดี่ยว ปลายก้านแตกเป็นแขนงสั้น ๆ คล้ายตีนกา ใช้ทำยาได้, หญ้าปากคอก ก็เรียก.
ตีลังกา
หมายถึงก. หกคะเมนหงายหลังม้วนเอาหัวกลับขึ้น.
ทายิกา
หมายถึงดู ทายก.
ปัยกะ,ปัยกา
หมายถึง[ไปยะ-] น. ปู่ทวด, ตาทวด. (ป. ปยฺยก, ปยฺยกา; ส. ปฺรารฺยก).
ปัยยิกา
หมายถึงน. ย่าทวด, ยายทวด. (ป. ปยฺยิกา; ส. ปฺรารฺยกา).
ปีกกา
หมายถึงน. รูปกองทัพที่ตั้งมีกองขวากองซ้ายคล้ายปีกกา; เครื่องหมายรูปดังนี้ { } สำหรับควงข้อความเข้าด้วยกัน เรียกว่า วงเล็บปีกกา.
พกา
หมายถึง(กลอน) น. นกยาง.
พังกา
หมายถึงดู โกงกาง.
มธุมักขิกา
หมายถึงน. แมลงผึ้ง. (ป.; ส. มธุมกฺษิกา).
มัตติกา
หมายถึงน. ดิน, ดินเหนียว. (ป. มตฺติกา; ส. มฺฤตฺติกา).
มุทิกา
หมายถึงน. คนขับเสภา. (ป.).
ไมกา
หมายถึงน. แร่ประเภทซิลิเกต มีหลายชนิด ชนิดที่สำคัญที่สุด ได้แก่ แร่มัสโคไวต์ มีสูตร KAl3Si3O10(OH)2 และแร่โฟลโกไพต์ มีสูตร KMg3AlSi3O10(OH)2 ลักษณะผิวเป็นมันวาว ลอกออกได้เป็นแผ่นบางโปร่งแสง ทนความร้อนได้ดี ใช้ประโยชน์เป็นฉนวนความร้อน ทำอุปกรณ์ไฟฟ้าเป็นต้น, แร่กลีบหิน ก็เรียก. (อ. mica).