ตัวกรองผลการค้นหา
ทศกัณฐ์
หมายถึงน. “ผู้มีสิบคอ” คือ ท้าวราพณ์ในเรื่องรามเกียรติ์.
เรไร
หมายถึงน. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ซางอันเดียว มีเต้าสำหรับเป่า.
แตรเดี่ยว
หมายถึงน. แตรที่ใช้เป่าเป็นสัญญาณในเวลานอน เวลาปลุก เป็นต้น.
เปียว
หมายถึง(โบ) ก. เป่า เช่น เปียวปี่แก้วเคนผสาร. (ม. คำหลวง มหาราช).
คัณฑมาลา
หมายถึง[คันทะ-] น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่ขึ้นเป็นแถวตามคอ. (ส.).
ตุริยางค์
หมายถึงน. ส่วนของเครื่องดีดสีตีเป่า หมายความอย่างเดียวกับดุริยะ. (ป. ตุริย + องฺค).
โหวด
หมายถึง[โหฺวด] (ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องดนตรีประเภทเป่าชนิดหนึ่งของภาคอีสาน.
หมอแคน
หมายถึงน. ผู้มีความชำนาญในการเป่าแคน, อีสานเรียก ช่างแคน.
กัน
หมายถึงก. โกนให้เป็นเขตเสมอ เช่น กันคิ้ว กันคอ กันหน้า. (ข. กาล่).
ลงดาบ
หมายถึงก. ประหารชีวิตด้วยการใช้ดาบฟันคอให้ขาด เช่น เพชฌฆาตลงดาบนักโทษ.
ขาดคอช้าง
หมายถึงก. ถูกฟันตายบนคอช้างเมื่อเวลาชนช้างกัน, ขาดหัวช้าง ก็เรียก.
เชือด
หมายถึงก. ใช้ของมีคมเช่นมีดโกนตัดให้ลึกเข้าไปในเนื้อ เช่น เชือดคอ.