ตัวกรองผลการค้นหา
กาบปูเล
หมายถึงน. ส่วนล่างของทางใบที่หุ้มรอบลำต้นหมากเมื่อแก่จัดแล้วหลุดลงมา.
เปรี้ยวปาก
หมายถึงก. รู้สึกคล้ายเปรี้ยวในปากเมื่ออยากกินสิ่งที่เคยกินมีหมากเป็นต้น.
หำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, ไข่หำ หรือ หมากไข่หำ ก็เรียก.
ทาง
หมายถึงน. เรียกใบของต้นไม้บางชนิด เช่น หมาก มะพร้าว กล้วย, ลักษณนามเรียกใบหมาก ใบมะพร้าว ใบกล้วย เป็นต้น ว่า ทาง เช่น ใบกล้วยทางหนึ่ง ใบมะพร้าว ๒ ทาง.
ถ่าน
หมายถึงน. ไม้ที่เผาแล้วจนสุกมีสีดำ โดยมากสำหรับใช้เป็นเชื้อเพลิง.
ย่าง
หมายถึงก. ทำให้สุกด้วยการวางไว้เหนือไฟ เพื่อให้สุกระอุทั่วกัน หรือให้แห้ง มักใช้แก่ของสด โดยปรกติใช้เวลานานกว่าปิ้ง เช่น ย่างไก่ ย่างหมู. ว. ที่ทำให้สุกด้วยวิธีเช่นนั้น เช่น ไก่ย่าง หมูย่าง.
ปูนแดง
หมายถึงน. ปูนสุกที่เมื่อผสมกับผงขมิ้นและนํ้าจะเป็นสีแดง สำหรับป้ายพลูกินกับหมาก.
มะ
หมายถึงคำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้.
นึ่ง
หมายถึงก. ทำให้สุกหรือร้อนด้วยไอนํ้าร้อนในหวดหรือลังถึงเป็นต้น เช่น นึ่งข้าวเหนียว นึ่งขนม.
ก่ำ
หมายถึงว. สุกใส, เข้ม, จัด, (มักใช้แก่สีแดงหรือทองที่สุก).
สลาเหิน
หมายถึงน. หมากที่ถือกันว่าเมื่อเสกแล้วเป็นตัวแมลงภู่ ทำให้ผู้กินแล้วลุ่มหลงรัก.
เหลาหลก
หมายถึง[เหฺลาหฺลก] น. ชื่อหมากชนิดหนึ่งเปลือกอ่อน. (พจน. ๒๔๙๓).