ผลการค้นหา

ค้นเจอ 534 รายการ

เลิง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. หนองน้ำ.

พจนานุกรมไทย

สุธาหรณ์

หมายถึงครุฑ, ผู้ลักน้ำอมฤต

พจนานุกรมไทย

อมฤตาหรณ์

หมายถึงครุฑ, ผู้ลักน้ำอมฤต

พจนานุกรมไทย

ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ

หมายถึง(สำ) น. สิ่งที่มีอยู่หรือเกิดตามธรรมชาติ อันอาจนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ได้.

พจนานุกรมไทย

น้ำน้อยแพ้ไฟ

หมายถึง(สำ) น. ฝ่ายข้างน้อยย่อมแพ้ฝ่ายข้างมาก.

พจนานุกรมไทย

พายเรือทวนน้ำ

หมายถึง(สำ) ก. ทำด้วยความยากลำบาก.

พจนานุกรมไทย

มิดหัว

หมายถึงว. อาการที่หัวจมหายลงไปในน้ำ เช่น ดำน้ำจนมิดหัว.

พจนานุกรมไทย

หุบห้วย

หมายถึงน. หุบเขาที่มีแอ่งน้ำขังอยู่.

พจนานุกรมไทย

รส

หมายถึงน. สิ่งที่รู้ได้ด้วยลิ้น เช่น เปรี้ยว หวาน เค็ม ฝาด, โดยปริยายหมายถึง ความไพเราะ เช่น กลอนบทนี้ไม่มีรส. (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย

หินโสโครก

หมายถึงน. แนวพืดหินหรือโขดหินใต้น้ำใกล้ ๆ ผิวพื้นน้ำทะเล อาจมีบางส่วนโผล่พ้นน้ำหรือปริ่มน้ำก็ได้ เป็นอันตรายแก่การเดินเรือ.

พจนานุกรมไทย

หนอง

หมายถึง[หฺนอง] น. นํ้าเลือดเสียกลายเป็นสีขาวข้นที่ลัดอยู่ตามแผลและฝี, น้ำหนอง ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

ผ้าชุบอาบ

หมายถึงน. ผ้าผลัดอาบน้ำ.

พจนานุกรมไทย

คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ