ค้นเจอ 333 รายการ

แสก

หมายถึงน. แนวที่อยู่ระหว่างกลาง ในคำว่า แสกผม แสกหน้า. ก. แบ่งผมออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กัน เรียกว่า แสกกลาง, ถ้าไม่เท่ากัน เรียกว่า แสกข้าง. ว. เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กันว่า ผมแสกกลาง, เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนไม่เท่ากันว่า ผมแสกข้าง.

ปอย

หมายถึงน. กลุ่มก้อนหรือกระจุกเล็ก ๆ ของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยอย่างเส้นด้าย หญ้า ผม หรือขน เช่น ปอยผม, ลักษณนามเรียกกระจุกหรือกลุ่มก้อนของสิ่งเช่นนั้น เช่น ผมปอยหนึ่ง ผม ๒ ปอย.

แกละ

หมายถึง[แกฺละ] น. ผมเด็กผู้ชายที่เอาไว้เป็นแหยมตรงแง่ศีรษะ เรียกว่า ผมแกละ.

เก็บผม

หมายถึงก. เอากรรไตรเล็มผมให้เสมอกัน.

แพ้ผม

หมายถึงว. ลักษณะที่ผมหงอกเร็วกว่าธรรมดา.

แตร

หมายถึง[แตฺร] น. เครื่องดนตรีในจำพวกเครื่องเป่า ทำด้วยโลหะ มีปากบาน.

ผิวปาก

หมายถึงก. ห่อริมฝีปากให้แคบพอ แล้วเป่าลมออกให้เกิดเสียงตามที่ต้องการ.

กระเซิง

หมายถึงว. ยุ่งเหยิง, รุงรัง, เช่น ผมเป็นกระเซิง, เซิง ก็ว่า.

ปลงผม

หมายถึงก. โกนผม (ใช้แก่บรรพชิต).

เวณิ

หมายถึงน. ผมซึ่งถักปล่อยไว้. (ป., ส.).

จุฑามาศ

หมายถึงน. หย่อมผมกลางกระหม่อม. (ส.).

เรไร

หมายถึงน. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ซางอันเดียว มีเต้าสำหรับเป่า.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ