ตัวกรองผลการค้นหา
ปอง
หมายถึงน. เสาเตี้ย ๆ สำหรับผูกเท้าหลังของช้าง เช่น ผูกช้างยืนโรง ผูกช้างในการเล่นผัดช้าง เรียกว่า เสาปอง.
ปัดเกล้า
หมายถึงน. ท่ารำชนิดหนึ่งแห่งหมอช้าง รำเมื่อนำช้างบำรูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.
ช้างน้ำ
หมายถึงน. สัตว์ในนิยาย มีรูปร่างเหมือนช้าง มีงวงและงาคล้ายช้าง หางเป็นปลา.
สัปคับ
หมายถึง[สับปะคับ] น. ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง.
ชมพูพาดบ่า
หมายถึงน. ท่ารำชนิดหนึ่งแห่งควาญช้าง รำเมื่อนำช้างบำรูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.
นางกราย
หมายถึงน. ท่ารำชนิดหนึ่งที่หมอช้างรำเมื่อนำช้างบำรูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.
แหย่ง
หมายถึง[แหฺย่ง] น. สัปคับ, ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง ก็เรียก.
ตกมัน
หมายถึงว. ลักษณะที่ต่อมน้ำมันที่ขมับของช้างบวมโตและมีน้ำมันใส ๆ ไหลออกมา ช้างตัวผู้จะมีอารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว ดุร้าย มีกลิ่นสาบฉุน, เรียกช้างที่มีอาการเช่นนั้นว่า ช้างตกมัน.
นรการ
หมายถึง[นอระกาน, นะระกาน] น. ช้างสีดอ, ช้างตัวผู้ มีงาสั้น.
ห้ามทัพ
หมายถึงก. ยับยั้งศึก, โดยปริยายหมายความว่า ยับยั้งการทะเลาะวิวาทกัน.
จูงนางลีลา
หมายถึงน. ชื่อท่ารำชนิดหนึ่งที่ควาญช้างรำเมื่อนำช้างบำรูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.
งาเนียม
หมายถึงน. งาช้างที่ใหญ่แต่สั้นและมักจะชี้ตรง, เรียกช้างที่มีงาเช่นนั้นว่า ช้างงาเนียม.