ตัวกรองผลการค้นหา
ห่วงหน้าพะวงหลัง
หมายถึงก. พะว้าพะวัง.
หันหน้า
หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
หัวหน้า
หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่ในหมู่หนึ่ง ๆ.
หายหน้า
หมายถึงก. ไม่ได้พบหน้ากัน เช่น ไม่ได้พบกันเสียนาน หายหน้าไปไหนมา, หลบลี้หนีหน้า เช่น ตั้งแต่ยืมเงินไปแล้ว เขาก็หายหน้าไปเลย, หายตัว ก็ว่า; บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ หายตา เป็น หายหน้าหายตา, หายหัว ก็ว่า.
ให้หน้า
หมายถึงก. แสดงท่าทีให้ผู้ที่รู้กันทำตามความประสงค์ด้วยการพยักหน้า ขยิบตา บุ้ยปาก เป็นต้น เช่น ชูชกกล่าวหาพระเวสสันดรว่า ให้หน้าให้สองกุมารหนีไปเสียทั้งที่ยกให้ตนแล้ว.
พระนลาฏ
หมายถึงหน้าผาก
ซับพระพักตร์
หมายถึงผ้าเช็ดหน้า
พระทรวง, พระอุระ
หมายถึงหน้าอก
หน้าเง้า
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจ เป็นต้น.
หน้าหงิกหน้างอ
กรอบหน้า
หมายถึงน. เครื่องประดับขอบหน้าผากเป็นรูปกระจังเป็นต้น.
กีดหน้าขวางตา
หมายถึงก. เกะกะขัดขวางทำให้เขาไม่สะดวกใจ.