ตัวกรองผลการค้นหา
โพน
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. จอมปลวก, เนินดิน.
ภู
หมายถึงน. ดิน, แผ่นดิน, โลก. (ป., ส.).
วสุธา
หมายถึงน. แผ่นดิน, พื้นดิน. (ป., ส.).
หัวปลวก
หมายถึงน. จอมปลวก, รังปลวกที่เป็นดินสูงขึ้น.
สับ
หมายถึงว. ถ้วน, พอดี, เช่น ห้าสองหนเป็นสิบสับ. (มูลบทบรรพกิจ).
ฉนวน
หมายถึง[ฉะหฺนวน] น. ดินแดนที่มีทางออกทะเลหรือที่ทำให้ดินแดนถูกแยกออกเป็น ๒ ฟาก. (อ. corridor).
ดินประสิว
หมายถึงน. ชื่อวัตถุเคมีชนิดหนึ่งมักเกิดจากมูลค้างคาว สำหรับทำดินปืน.
โขด
หมายถึงน. ดินหรือหินที่สูงขึ้นเป็นโคกเป็นเนิน, ดิน หิน หรือทรายที่เป็นจอมสูงขึ้นพ้นนํ้าบ้าง อยู่ใต้นํ้าบ้าง.
พลั่ว
หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับแทงดิน สาดดิน สาดข้าว รูปแบน ๆ มีด้ามสำหรับถือ.
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน
หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.
ดุด
หมายถึงก. กิริยาที่หมูเอาจมูกดุนดิน.
ประดา
หมายถึงก. ดำทน เช่น ประดานํ้า ประดาดิน.