ตัวกรองผลการค้นหา
อัปเปหิ
หมายถึง[อับ-] (ปาก) ก. ขับไล่, อเปหิ ก็ว่า.
ไพเพิด
หมายถึงก. ตะเพิด, ทำเสียงขับไล่.
เกรียก
หมายถึง[เกฺรียก] น. ระยะยาวชั่วนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้กางออก เช่น ยาวแค่เกรียก.
เล็บ
หมายถึงน. สิ่งซึ่งมีลักษณะแข็งอย่างเขาสัตว์อยู่ปลายนิ้ว สำหรับป้องกันส่วนของปลายนิ้วหรือหยิบจับเป็นต้น.
ถะถับ
หมายถึง(กลอน) ว. เสียงดีดนิ้วมือ.
หัวดาวหัวเดือน
หมายถึงน. เม็ดตุ่มที่ผุดขึ้นตามตัว มีพิษมาก โดยมากขึ้นที่ฝ่ามือฝ่าเท้าและนิ้วมือนิ้วเท้า.
บัพพาชนียกรรม
หมายถึง[บับพาชะนียะกำ] น. กรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่, พิธีขับไล่บุคคลที่พึงขับไล่. (ป. ปพฺพาชนียกมฺม).
ปบ
หมายถึงก. วิ่งไล่ตะครุบ, ตบตะครุบ, ตะปบ ก็ว่า.
ปัพพาชนะ
หมายถึง[ปับพาชะ-] (แบบ) น. การขับไล่. (ป.).
ฮาป่า
หมายถึงก. ส่งเสียงดังพร้อม ๆ กันแสดงความไม่พอใจหรือขับไล่.
องคุลี
หมายถึงน. นิ้วมือ; ชื่อมาตราวัดแต่โบราณ ยาวเท่ากับข้อปลายของนิ้วกลาง. (ป., ส.).
หยิก
หมายถึงก. ใช้เล็บ ๒ เล็บตามปรกติเป็นเล็บนิ้วหัวแม่มือกับเล็บนิ้วชี้จิกลงไปที่เนื้อแล้วบิด, ใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้หนีบเนื้อแล้วบิด. ว. งอ, หงิก, ยู่ยี่, (ใช้แก่ผม ขน หรือใบไม้).