ตัวกรองผลการค้นหา
หัวขี้แต้
หมายถึงน. ดินที่แห้งแข็งเป็นตะปุ่มตะปํ่าอยู่ตามทุ่งนามักอูดขึ้นมาจากรอยกีบเท้าวัวเท้าควาย.
อั้งโล่
หมายถึงน. เตาไฟดินเผาชนิดหนึ่งของจีน ยกไปได้. (จ.).
ดินสอพอง
หมายถึงน. ดินอย่างหนึ่งสีขาว ใช้ทาตัวอย่างแป้ง.
บูรณภาพ
หมายถึงน. ความครบถ้วนบริบูรณ์ เช่น บูรณภาพแห่งดินแดน บูรณภาพแห่งอาณาเขต.
เลษฏุ
หมายถึง[เลดสะตุ] (แบบ) น. เลฑฑุ, ก้อนดิน. (ส.; ป. เลฑฺฑุ).
หัวระแหง
หมายถึงน. พื้นดินที่แตกระแหง; โดยปริยายหมายความว่า แห่งหน ในความว่า ทั่วทุกหัวระแหง.
อูด
หมายถึงก. นูนขึ้น เช่น นํ้าอูด, นูนเบ่งขึ้นมาในลักษณะอย่างดินอูด.
เลณฑุ
หมายถึง[เลนดุ] น. ก้อน, ก้อนดิน. (มาจาก ป. เลฑฺฑุ).
ยัดพลุ
หมายถึงก. ใส่ดินพลุลงในกระบอกพลุแล้วตอกให้แน่น.
สิ่งปลูกสร้าง
หมายถึงน. อาคารบ้านเรือนที่ทำโดยวิธีฝังเสาลงในดิน.
ดินเค็ม
หมายถึงน. ดินที่มีปฏิกิริยาเป็นด่าง, ตรงข้ามกับ ดินกรดหรือดินเปรี้ยว.
บดินทร์
หมายถึง[บอดิน] น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. ปติ + อินฺทฺร).