ตัวกรองผลการค้นหา
สันถาร
หมายถึงน. การปูลาด; ที่ปูลาด, พื้น. (ป.; ส. สํสฺตาร).
สาธารณสถาน
หมายถึง(กฎ) น. สถานที่ใด ๆ ซึ่งประชาชนมีความชอบธรรมที่จะเข้าไปได้.
หัตถาจารย์
หมายถึงน. ผู้ฝึกช้าง, หมอช้าง, ควาญช้าง. (ป. หตฺถาจริย).
อนาถา
หมายถึงว. ไม่มีที่พึ่ง, กำพร้า, ยากจน, เข็ญใจ. (ป., ส. อนาถ).
อรรถกถาจารย์
หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
เทียนท้ายพระที่นั่ง, เทียนท้ายที่นั่ง
หมายถึงที่บูชาอย่างสังเขปใช้คู่กับผ้าทรงกราบ จัดไว้สำหรับตามเสด็จ มีเทียน 2 เล่ม ธูป 1 กระถาง ผ้าทรงกราบ และพุ่ม
พระราชปุจฉา
หมายถึงคำถาม
พระราชปฏิสันถาร
หมายถึงทักทายปราศรัย
หมายถึงถาม
กถามรรค
หมายถึง[-มัก] น. ลาดเลาแห่งกถา ได้แก่เรื่องที่แต่งตามอัตโนมัติของผู้แต่งว่าด้วยธรรมนั้น ๆ. (ส. กถา + มรฺค ว่า ทาง).
กรีฑาสถาน
หมายถึงน. สถานที่เล่นกีฬา.
ขุดด้วยปากถากด้วยตา
หมายถึง(สำ) ก. แสดงอาการเหยียดหยามทั้งด้วยวาจาและสายตา.