ค้นเจอ 166 รายการ

สันถาร

หมายถึงน. การปูลาด; ที่ปูลาด, พื้น. (ป.; ส. สํสฺตาร).

สาธารณสถาน

หมายถึง(กฎ) น. สถานที่ใด ๆ ซึ่งประชาชนมีความชอบธรรมที่จะเข้าไปได้.

หัตถาจารย์

หมายถึงน. ผู้ฝึกช้าง, หมอช้าง, ควาญช้าง. (ป. หตฺถาจริย).

อนาถา

หมายถึงว. ไม่มีที่พึ่ง, กำพร้า, ยากจน, เข็ญใจ. (ป., ส. อนาถ).

อรรถกถาจารย์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.

เทียนท้ายพระที่นั่ง, เทียนท้ายที่นั่ง

หมายถึงที่บูชาอย่างสังเขปใช้คู่กับผ้าทรงกราบ จัดไว้สำหรับตามเสด็จ มีเทียน 2 เล่ม ธูป 1 กระถาง ผ้าทรงกราบ และพุ่ม

พระราชปุจฉา

หมายถึงคำถาม

พระราชปฏิสันถาร

หมายถึงทักทายปราศรัย

พระราชปุจฉา

หมายถึงถาม

กถามรรค

หมายถึง[-มัก] น. ลาดเลาแห่งกถา ได้แก่เรื่องที่แต่งตามอัตโนมัติของผู้แต่งว่าด้วยธรรมนั้น ๆ. (ส. กถา + มรฺค ว่า ทาง).

กรีฑาสถาน

หมายถึงน. สถานที่เล่นกีฬา.

ขุดด้วยปากถากด้วยตา

หมายถึง(สำ) ก. แสดงอาการเหยียดหยามทั้งด้วยวาจาและสายตา.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ