ตัวกรองผลการค้นหา
โพลง
หมายถึง[โพฺลง] ว. สว่างแจ้ง, ลุกสว่าง, เช่น ไฟลุกโพลง สว่างโพลง; ใช้ประกอบกับคำ ขาว เป็น ขาวโพลง หมายความว่า ขาวมาก, ขาวทั่วทั้งหมด, (ใช้แก่ผม) เช่น ผมหงอกขาวโพลงไปทั้งหัว, โพลน ก็ว่า; ลักษณะที่เบิกกว้าง เช่น ตาลุกโพลง ลืมตาโพลง.
ผ้าเทศ
หมายถึง(โบ) น. ผ้าขาวเนื้อดีมาจากต่างประเทศ.
คอเคซอยด์
หมายถึงน. ชนชาติผิวขาว มีลักษณะผิวส่วนมากขาวจนถึงสีนํ้าตาล จมูกโด่ง. (อ. Caucasoid).
แก้วหิน
หมายถึงน. แร่เขี้ยวหนุมาน สีขาวใสหรือมัว.
บุ้งจีน
หมายถึงน. ชื่อผักบุ้งพันธุ์หนึ่ง ดอกสีขาว.
อรชุน
หมายถึง[ออระชุน] น. ไม้รกฟ้า; สีขาว. ว. ขาว; ใส. (ส. อรฺชุน; ป. อชฺชุน).
เปลือกกระเทียม
หมายถึงน. ชื่อผ้าขาวเนื้อบางละเอียดชนิดหนึ่ง.
ผ้าใบเมี่ยง
หมายถึงน. ผ้าขาวใช้ห่อศพที่เข้าโกศ.
ขี้เกลือ
หมายถึงน. คราบเหงื่อที่แห้งกรังจนขึ้นขาว.
คาบ
หมายถึงน. พื้นหน้าเรียบ เช่น ราบคาบ. (ไทยขาว).
องุ่น
หมายถึง[อะหฺงุ่น] น. ชื่อไม้เถาชนิด Vitis vinifera L. ในวงศ์ Vitaceae ผลเป็นพวง กินได้หรือใช้หมักทำเหล้า เรียก เหล้าองุ่น.
บรั่นดี
หมายถึง[บะหฺรั่น-] น. ชื่อสุราชนิดหนึ่งกลั่นจากเหล้าองุ่น. (อ. brandy).