ตัวกรองผลการค้นหา
ตะคาก
หมายถึงน. แง่กระดูกเชิงกรานที่อยู่ใต้บั้นเอว, หัวตะคาก ก็เรียก.
อกโรย
หมายถึงว. อาการของคนที่มีลักษณะผอมจนเห็นกระดูกอก.
ตะกั่วเกรียบ
หมายถึงน. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง.
เถียร
หมายถึงว. มั่นคง, แข็ง, แข็งแรง. (แผลงมาจาก ถิร).
ไหปลาร้า
หมายถึงน. ชื่อไหชนิดหนึ่ง มีขอบรอบปากสำหรับหล่อนํ้าและมีฝาปิด ใช้หมักปลาร้า, หลุมข้างคอถัดกระดูกไหปลาร้าขึ้นไป, เรียกกระดูกทั้งคู่ที่อยู่ต้นคอข้างหน้าว่า กระดูกไหปลาร้า.
สะบัก
หมายถึงน. กระดูกส่วนที่เป็นฐานรองรับต้นแขน อยู่ถัดบ่าลงไปข้างหลัง ปลายด้านนอกเป็นที่หัวกระดูกต้นแขนเกาะยึด.
หัวตะคาก
หมายถึงน. แง่กระดูกเชิงกรานที่อยู่ใต้บั้นเอว, ตะคาก ก็เรียก.
เนื้อเยื่อยึดต่อ
หมายถึงน. เนื้อเยื่อที่ยึดเหนี่ยวภายในระหว่างอวัยวะต่าง ๆ ของร่างกายและช่วยพยุงร่างกาย เช่น พังผืด ไขมัน เอ็น กระดูกอ่อน กระดูก. (อ. connective tissue).
กรี
หมายถึง[กฺรี] น. โครงแข็งแหลมที่หัวกุ้ง.
กึงกัง
หมายถึงว. เสียงดังอย่างล้อเกวียนกระทบพื้นที่แข็ง.
พรรดึก
หมายถึง[พันระ-] น. อุจจาระที่เป็นก้อนแข็งกลม.
เว่อ
หมายถึงว. เบ้อ เช่น ถูกฟันแผลเว่อ; ชัด เช่น เห็นกระดูกขาวเว่อ.