ตัวกรองผลการค้นหา
เหลือล้น,เหลือหลาย,เหลือแหล่
หมายถึงว. มากมาย, มากเกินไป.
กระเปาะเหลาะ
หมายถึงว. มีสัณฐานกลมป้อม, เปาะเหลาะ ก็ว่า.
กะหลาป๋า
หมายถึงน. ชื่อชมพู่พันธุ์หนึ่งของชนิด Syzygium samalangense (Blume) Merr. et L.M. Perry ผลสีเขียว รสหวาน เรียกว่า ชมพู่กะหลาป๋า เป็นพรรณไม้ชวา.
กะเหลาะเปาะ
หมายถึงว. กลมน่าดู, ตะเหลาะเปาะ ก็ว่า.
ทองหลาง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Erythrina วงศ์ Leguminosae เช่น ทองหลางป่า [E. subumbrans (Hassk.) Merr.], ทองหลางลาย หรือ ทองเผือก (E. variegata L.), ทองหลางนํ้า หรือ ทองโหลง (E. fusca Lour.) ดอกออกเป็นช่อสีแดงคล้ำ.
ทั้งหลาย
หมายถึงว. หมดด้วยกัน เช่น คนทั้งหลายเกิดมาแล้วต้องตาย, มีจำนวนมาก เช่น คนทั้งหลายเขาพูดกันว่า.
บองหลา
หมายถึงดู จงอาง.
แบหลา
หมายถึง[แบหฺลา] (ปาก) ว. อาการที่นอนแผ่กางมือกางเท้า ในคำว่า นอนแบหลา. (กลอน) ก. ฆ่าตัวตาย เช่น เห็นเพลิงพลุ่งรุ่งโรจน์โชตนา ก็แบหลาโจนเข้าในอัคคี, ฉวยคว้าได้กริชของพี่ยา จะแบหลาชีวันให้บรรลัย, น้องจะแบหลาครานี้ ตายตามพระพี่ที่หายไป. (อิเหนา).
แผ่หลา
หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่นอนเหยียดแขนขาเต็มที่.
มากหน้าหลายตา
หมายถึงว. มากมาย (ใช้แก่คน) เช่น ผู้คนมากหน้าหลายตา.
ยังกาหลา
หมายถึงน. ต้นมะตาด. (ช.).
ลูกสักหลาด
หมายถึง(ปาก) น. ลูกเทนนิส.