ตัวกรองผลการค้นหา
มุรชะ
หมายถึง[มุระชะ] น. ตะโพน, กลองชนิดหนึ่ง. (ป., ส.).
รชะ
หมายถึง[ระชะ] น. ธุลี, ละออง; ความกำหนัด. (ป., ส.).
สตภิสชะ,ศตภิษัช
หมายถึง[สะตะพิดชะ, สะตะพิสัด] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๔ มี ๔ ดวง เห็นเป็นรูปทิมทองหรือมังกร, ดาวพิมพ์ทอง หรือ ดาวยักษ์ ก็เรียก.
พระอัฐิมิญชะ
หมายถึงเยื่อในกระดูก
กระแชะ
หมายถึง(กลอน) ก. กระแซะ เช่น แกล้งทำเลียมและกระแชะชิด สะบิ้งสะบัดดัดจริตกิริยา. (คาวี).
ขันชะเนาะ
หมายถึงก. บิดลูกชะเนาะให้ตึง.
ชะ,ชะ,ชะชะ
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อเวลาโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น, ชะช้า หรือ ชัดช้า ก็ว่า.
ชะคราม
หมายถึง[-คฺราม] น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Suaeda maritima (L.) Dumort. ในวงศ์ Chenopodiaceae ขึ้นตามเลนใกล้ทะเล กิ่งก้านและใบพองกลมปลายแหลมสีเขียว เขียวอมม่วง ชมพู มีนวล กินได้, ชักคราม ก็เรียก.
ชะงอก
หมายถึงน. หินที่งอกออกไป.
ชะงุ้ม
หมายถึงว. เป็นเพิงงุ้มลงมา.
ชะเง้อ
หมายถึงก. ชูคอขึ้นดู.
ชะเงื้อม
หมายถึงว. ยื่นออกจากที่สูง.