ตัวกรองผลการค้นหา
กำเหน็จ
หมายถึง[-เหฺน็ด] น. ค่าจ้างทำเครื่องเงินหรือทองรูปพรรณ.
พระมุฐิ
หมายถึงกำมือ กำหมัด กำปั้น
พาหุรัด
หมายถึงกำไลต้นแขน
กำคูน
หมายถึงน. กำกูน เช่น กรรบูรแกมกำคูนคันธ์. (สมุทรโฆษ).
กำซาบ
หมายถึงก. ซึมเข้าไป, ทา, อาบ, หมายถึงศรที่อาบยาพิษก็ได้ เช่น สายกำซาบ.
กำด้น
หมายถึงน. ท้ายทอย, ส่วนที่คอกับศีรษะต่อกัน, เช่น เหมือนกดคอยอกำด้นลูกสาวศรี. (มณีพิชัย).
กำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กำเดา.
กำตัด
หมายถึงน. ชื่อการเล่นของเด็กชนิดหนึ่ง; การพนันชนิดหนึ่ง ลักษณะเหมือนกำถั่ว ใช้กำเบี้ย ต่างคนต่างถือแต้ม ไม่มีเจ้ามือ กำแล้วจะเติมหรือชักออกก็ได้.
กำนล
หมายถึง[-นน] น. เงินค่าคำนับครู, เงินคำนับบูชาครูปี่พาทย์ คือ พระประคนธรรพ หรือ พระนารท ซึ่งถือว่าเป็นครูเดิมของตน มีเทียนสำหรับจุดที่ตะโพนด้วย. (ข. กํณล่ ว่า เครื่องคำนับ, ค่ากำนล; ไม้สำหรับหนุนอย่างไม้หมอน).
กำนัด
หมายถึง[กำหฺนัด] (โบ) ก. กำหนัด เช่น พิศเพี้ยนพระพนิดาทุกขานลกำนัด ดัดรัตนธารี มาดู. (สมุทรโฆษ).
กำบด
หมายถึงก. บัง เช่น มีโลมกำบดบัง ปลายเท้า สองแฮ. (โชค-โบราณ).
กำบัง
หมายถึงน. ชื่อว่านต้นดั่งกระชาย หัวเล็ก ๆ ติดกันดั่งกล้วยไข่ ต้นและใบเขียว เนื้อในขาว ใช้สำหรับเป็นว่านกันภัยในทางลัทธิ และกันว่านร้ายต่าง ๆ, ว่านกั้นบัง ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).