ตัวกรองผลการค้นหา
หางเปีย
หมายถึงน. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, เปีย หรือ ผมเปีย ก็เรียก.
แสก
หมายถึงน. แนวที่อยู่ระหว่างกลาง ในคำว่า แสกผม แสกหน้า. ก. แบ่งผมออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กัน เรียกว่า แสกกลาง, ถ้าไม่เท่ากัน เรียกว่า แสกข้าง. ว. เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กันว่า ผมแสกกลาง, เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนไม่เท่ากันว่า ผมแสกข้าง.
แกละ
หมายถึง[แกฺละ] น. ผมเด็กผู้ชายที่เอาไว้เป็นแหยมตรงแง่ศีรษะ เรียกว่า ผมแกละ.
เก็บผม
หมายถึงก. เอากรรไตรเล็มผมให้เสมอกัน.
แพ้ผม
หมายถึงว. ลักษณะที่ผมหงอกเร็วกว่าธรรมดา.
กระเซิง
หมายถึงว. ยุ่งเหยิง, รุงรัง, เช่น ผมเป็นกระเซิง, เซิง ก็ว่า.
ปลงผม
หมายถึงก. โกนผม (ใช้แก่บรรพชิต).
เวณิ
หมายถึงน. ผมซึ่งถักปล่อยไว้. (ป., ส.).
จุฑามาศ
หมายถึงน. หย่อมผมกลางกระหม่อม. (ส.).
กิ๊บ
หมายถึงน. ที่หนีบผมทำด้วยโลหะหรือพลาสติกเป็นต้น สำหรับบังคับผมให้อยู่ในลักษณะที่ต้องการหรือเพื่อประดับตกแต่ง.
ผมปีก
หมายถึงน. ทรงผมผู้หญิงที่ไว้ผมยาวแต่เฉพาะกลางกระหม่อมคล้ายผมทรงมหาดไทย ด้านหลังยาวประบ่า.
ล้าน
หมายถึงว. ลักษณะของหัวที่ไม่มีผมมาแต่กำเนิดหรือผมร่วงแล้วไม่ขึ้นอีก, โดยปริยายเรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ภูเขาหัวล้าน.