ตัวกรองผลการค้นหา
อุปัฏฐานะ
หมายถึง[อุปัด-, อุบปัด-] น. การบำรุง, การรับใช้. (ป.).
อุลโลละ
หมายถึง[อุน-] น. คลื่น; ความปั่นป่วน, ความไม่ราบคาบ. (ป., ส.).
กระเกริ่น
หมายถึง(กลอน) ว. ระบือ เช่น กระเกริ่นกระเกริกกฤษฎา. (อุเทน).
อุณห,อุณห-,อุณหะ
หมายถึง[อุนหะ-] ว. ร้อน, อบอุ่น. (ป.; ส. อุษฺณ).
อุปกรม
หมายถึง[อุปะกฺรม] น. การเข้าใกล้, การตั้งต้น, การพยายาม. (ส.; ป. อุปกฺกม).
ชิวหินทรีย์
หมายถึงน. ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. (ป. ชิวฺหา + อินฺทฺริย).
อุปัฏฐาก
หมายถึง[อุปัดถาก, อุบปัดถาก] น. ผู้อุปถัมภ์บำรุงพระภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นหญิงใช้ อุปัฏฐายิกา. (ป.).
สาโท
หมายถึงน. น้ำเมาที่ได้จากการหมัก เช่น น้ำขาว อุ กะแช่. (ป. สาโท ว่า ยินดี).
ปรางค์ปรา
หมายถึง[ปฺรางปฺรา] (กลอน) ตัดมาจาก ปรางค์ปราสาท.
อีสาน
หมายถึงน. พระศิวะหรือพระรุทระ.
กระเกริก
หมายถึง(กลอน) ว. เสียงดังอึกทึก เช่น กระเกริ่นกระเกริกกฤษฎา. (อุเทน).
มยุรอาสน์
หมายถึงน. “พระผู้มีนกยูงเป็นอาสนะ” หมายถึง พระขันทกุมารหรือพระสกันทกุมาร เพราะพระขันทกุมารทรงมีนกยูงเป็นพาหนะ.