ตัวกรองผลการค้นหา
กรรกง
หมายถึง[กัน-] (เลิก) น. ที่ล้อมวง เช่น จำเนียรกรรกงรอบนั้น. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), ใช้เป็น กงกรร ก็มี เช่น แลสับสังกัดกงกรร. (สมุทรโฆษ).
คำ
หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.
พจนารถ
หมายถึง[พดจะนาด] น. เนื้อความของคำพูด. (ส.).
อปวาท
หมายถึง[อะปะ-] น. คำติเตียน; การว่ากล่าว. (ป., ส.).
หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.
พระพุทธองค์
หมายถึงส. คำเรียกพระพุทธเจ้า, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
จตุรถ-
หมายถึง[จะตุระถะ-] ว. ที่ ๔ เช่น จตุรถาภรณ์. (ส.; ป. จตฺตถ).
ตันตระ
หมายถึง[-ตฺระ] (แบบ) น. ส่วนสำคัญ, หัวข้อ, คำสอน. (ส.).
พาท
หมายถึงน. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป., ส. วาท).
วจนะ
หมายถึง[วะจะ-] (แบบ) น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป., ส.).
นิรุตติ
หมายถึงน. ภาษา, คำพูด. (ป.; ส. นิรุกฺติ).
นิรุกติ
หมายถึงน. ภาษา, คำพูด. (ส.; ป. นิรุตฺติ).