ตัวกรองผลการค้นหา
กะโลง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.
ปากจั่น
หมายถึงน. ประตูน้ำอย่างโบราณที่ใช้ไม้ซุงขวาง.
กระลุมพาง
หมายถึงน. กลองหน้าเดียว, โบราณเขียนเป็น กรลุมพาง ก็มี.
ปิหกะ
หมายถึง[-หะกะ] น. ม้าม. (โบราณนิยมแปลว่า ไต).
สมุหกลาโหม
หมายถึงน. ตำแหน่งข้าราชการชั้นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายทหารครั้งโบราณ.
เขม่าซาง
หมายถึงน. ชื่อโรคชนิดหนึ่งตามตำราแพทย์แผนโบราณ.
ทศเบญจกูล
หมายถึงน. เครื่องเผ็ดร้อน ๑๐ อย่างตามตำราแพทย์แผนโบราณ.
นิติเหตุ
หมายถึง(กฎ) น. เหตุการณ์หรือการเป็นไป ซึ่งมีผลตามกฎหมาย เช่น การละเมิด, โบราณใช้ว่า นิติการณ์.
โรคนิทาน
หมายถึง[โรคะ-] น. คัมภีร์แพทย์โบราณว่าด้วยสมุฏฐานแห่งโรค.
ทุบทู
หมายถึงน. เครื่องบังตัวป้องกันอาวุธของโบราณชนิดหนึ่ง.
วักกะ
หมายถึงน. ไต. (โบราณแปลว่า ม้าม). (ป.; ส. วฺฤกฺก).
สมุหนายก
หมายถึงน. ตำแหน่งข้าราชการชั้นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายพลเรือนครั้งโบราณ.