ตัวกรองผลการค้นหา
เหลว
หมายถึง[เหฺลว] ว. เป็นนํ้า, ไม่แข็ง; ไม่ได้เรื่อง.
แข่น,แข้น
หมายถึงก. ข้นจวนแห้งจวนแข็ง เช่น เลือดแข้น. ว. แข็ง เช่น อาหารแข้น.
แก้วมรกต
หมายถึงน. ชื่อโรคซางละอองเป็นฝ้าบาง ๆ ที่ขึ้นตามลิ้นและในปาก มีสีเขียวดังสีใบไม้ กระทำให้หน้าเขียว บางทีก็เหลืองหรือดำ ลิ้นกระด้าง คางแข็ง มือกำ เท้างอ. (แพทย์).
หูด
หมายถึงน. โรคผิวหนังชนิดหนึ่งขึ้นเป็นไตแข็ง.
ท้องผูก
หมายถึงว. อาการที่อุจจาระแข็งถ่ายออกลำบาก.
สำรวมอินทรีย์
หมายถึงก. ระมัดระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.
ตะกั่วเกรียบ
หมายถึงน. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง.
เถียร
หมายถึงว. มั่นคง, แข็ง, แข็งแรง. (แผลงมาจาก ถิร).
ชิวหินทรีย์
หมายถึงน. ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. (ป. ชิวฺหา + อินฺทฺริย).
กรี
หมายถึง[กฺรี] น. โครงแข็งแหลมที่หัวกุ้ง.
กึงกัง
หมายถึงว. เสียงดังอย่างล้อเกวียนกระทบพื้นที่แข็ง.
พรรดึก
หมายถึง[พันระ-] น. อุจจาระที่เป็นก้อนแข็งกลม.