ตัวกรองผลการค้นหา
ไม้แคะหู,ไม้ควักหู
หมายถึงน. เครื่องมือชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะหรืองาเป็นต้น ปลายโค้งหรืองอคล้ายจวัก สำหรับแคะและควักขี้หู.
ไม่ลืมหูลืมตา
หมายถึงว. งมงาย เช่น หลงจนไม่ลืมหูลืมตา.
ตำหูตำตา
หมายถึงว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.
ลืมหูลืมตา
หมายถึงก. เปิดหูเปิดตารับรู้ความเป็นไปของสิ่งต่าง ๆ ทั่วไป เช่น รู้จักลืมหูลืมตาดูโลกเสียบ้างซิ; มักใช้แก่ฝนในความปฏิเสธ หมายความว่าหนักมาก เช่น ฝนตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา.
เสียงแปร่งหู
หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่.
หลับหูหลับตา
หมายถึงก. อาการที่ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างลวก ๆ โดยไม่พินิจพิเคราะห์ให้รอบคอบเสียก่อน เช่น รายงานนี้ดูคล้ายกับหลับหูหลับตาทำ; อาการที่ไม่รับรู้เหตุการณ์ใด ๆ เลย เช่น เรื่องนี้เขารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว คุณมัวไปหลับหูหลับตาอยู่เสียที่ไหน; อาการที่ต้องแข็งใจหรือฝืนใจทำ เช่น แม้ว่าอาหารจะไม่อร่อยก็ต้องหลับหู หลับตากลืนเข้าไป.
หูหนวกตาบอด
หมายถึง(สำ) ว. ไม่รับรู้รับเห็นสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้น.
อนาทร
หมายถึง[อะนาทอน] ก. เป็นทุกข์เป็นร้อน, ร้อนอกร้อนใจ, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่อนาทร อย่าอนาทร หมายความว่า ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อน อย่าร้อนอกร้อนใจ.
กกหู
หมายถึงน. บริเวณหลังใบหู.
ได้ยิน
หมายถึงก. รับรู้เสียงด้วยหู.
โสต,โสต-,โสต-
หมายถึง[โสด, โสตะ-] น. หู, ช่องหู. (ป.; ส. โศฺรตฺร).
เดือนร้อน
หมายถึงน. หน้าร้อน.