ตัวกรองผลการค้นหา
หมอยา
หมายถึง(ปาก) น. ผู้มีความรู้ในการใช้ยารักษาโรค.
เบือ
หมายถึงว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่กริยาตาย) ในคำว่า ตายเป็นเบือ คือ ตายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ.
จืดตา
หมายถึงว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.
เพลินตา
หมายถึงก. ดูเพลิน, ดูไม่รู้จักเบื่อ.
อัญชนะ
หมายถึงน. ยาตา, ยาหยอดตา. (ป.).
คิลานเภสัช
หมายถึงยารักษาโรค
พระโอสถ
หมายยา
หมายถึงน. ฉลากยา.
ยาสีพระทนต์
หมายถึงยาสีฟัน
ขนาน
หมายถึง[ขะหฺนาน] น. หมู่; ลักษณนามเรียกยาที่ปรุงขึ้น เช่น ยาขนานหนึ่ง ยา ๒ ขนาน.
กะโล่ยาชัน
หมายถึงน. อาการที่หน้าบานเพราะถูกใจหรือบวมมากเพราะถูกตบเป็นต้น เรียกว่า หน้าบานเป็นกะโล่ยาชัน หรือ หน้าบวมเป็นกะโล่ยาชัน.
ยาขับเลือด
หมายถึงน. ยากินเพื่อขับระดู.