ตัวกรองผลการค้นหา
แห้น
หมายถึงก. แทะ, กัดด้วยฟันหน้า.
แพ้ฟัน
หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.
หวะ
หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
ชี่
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, สี้ ก็เรียก.
ทำฟัน
หมายถึงก. ทำให้ฟันอยู่ในสภาพปรกติหรือใช้การได้ด้วยการอุด ถอน หรือใส่ฟันใหม่ เป็นต้น.
สี้
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, ชี่ ก็เรียก.
ฉับ,ฉับ ๆ
หมายถึงว. อาการที่พูดหรือฟันเป็นต้นอย่างเร็ว เช่น ฟันฉับ พูดฉับ ๆ; เสียงดังเช่นนั้น.
รบทัพจับศึก
หมายถึงก. รบราฆ่าฟันกับข้าศึกศัตรู.
รบรา
หมายถึงก. ต่อสู้กัน เช่น รบราฆ่าฟันกันเอง.
ไรฟัน
หมายถึงน. แนวฟันตอนที่เหงือกหุ้ม.
กระเกรี้ยว
หมายถึง(โบ; กลอน) ว. เสียงขบฟันเกรี้ยว ๆ เช่น คุกคามขบฟันกระเกรี้ยว. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).