ตัวกรองผลการค้นหา
แรงหนีศูนย์กลาง
หมายถึง(ฟิสิกส์) น. แรงที่กระทำต่อเทหวัตถุในขณะที่เทหวัตถุนั้นเคลื่อนที่เป็นทางวงกลม แรงนี้มีแนวทิศออกจากจุดศูนย์กลางของทางวงกลมนั้น และมีขนาดเท่ากับแรงสู่ศูนย์กลาง. (อ. centrifugal force).
ลางที
หมายถึงว. บางที.
พระมัชฌิมา
หมายถึงนิ้วกลาง
เพล
หมายถึงเวลาฉันอาหารกลางวัน
ต้นปาริชาติ
หมายถึงต้นทองกวาว, ต้นทองหลาง
ต้นปาริชาต
หมายถึงต้นทองหลาง
กลางเก่ากลางใหม่
หมายถึงว. ไม่เก่าไม่ใหม่.
กลางค่ำ
หมายถึง(โบ; กลอน) น. เวลากลางคืน, ใช้เข้าคู่กับคำ กลางคืน เป็น กลางคํ่ากลางคืน. (ดู คํ่า).
กลางทาสี
หมายถึง(กฎ; โบ) น. เรียกหญิงที่มีทุกข์ยาก ชายช่วยไถ่มาเลี้ยงเป็นเมีย ว่า เมียกลางทาสี. (สามดวง).
กะราง,กะลาง
หมายถึงน. ชื่อนกในวงศ์ Timaliidae ตัวขนาดนกเอี้ยง หากินเป็นฝูงตามพื้นดิน มีหลายชนิด เช่น กะรางหัวหงอก (Garrulax leucolophus) กะรางคอดำ (G. chinensis). (ในรำพันนามพฤกษา ฯลฯ ว่า กะราง, ในพระลอ ว่า กะลาง).
กินข้าวต้ม กระโจมกลาง
หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรด้วยความใจร้อนไม่พิจารณาให้รอบคอบ มักเป็นผลเสียแก่ตน.
จุดศูนย์กลาง
หมายถึง(คณิต) น. จุดที่อยู่ตรงใจกลางของวงกลมหรือวงรี ซึ่งเป็นจุดกึ่งกลางของคอร์ดทุกเส้นที่ผ่านจุดนั้น, จุดรวม.