ตัวกรองผลการค้นหา
แจะ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.
กาบเขียง
หมายถึงน. ส่วนที่หุ้มจั่นหมาก จั่นมะพร้าว.
ระแง้
หมายถึงน. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าวว่า ระแง้หมาก ระแง้ข้าว, ตะแง้ ก็ว่า.
กระซวย
หมายถึง(ถิ่น) น. กรวย เช่น กระซวยหมากพลู.
ตกจั่น
หมายถึงก. ออกดอก (ใช้แก่หมากและมะพร้าว).
ตะแง้
หมายถึงน. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าว ว่า ตะแง้หมาก ตะแง้ข้าว, ระแง้ ก็เรียก.
หมากยับ
หมายถึงน. หมากที่เก็บไว้ทั้งเปลือกเพื่อไว้กินได้นาน ๆ.
กินรุก
หมายถึงก. เดินหมากเข้าไปกินหมากของอีกฝ่ายหนึ่งแล้วอยู่ในตำแหน่งที่จะกินขุนของอีกฝ่ายหนึ่งทันที (ใช้ในการเล่นหมากรุก).
เชี่ยน,เชี่ยนหมาก
หมายถึงน. ภาชนะสำหรับใส่เครื่องหมากพลู.
ทรภิกษ์
หมายถึงน. การขาดแคลนอาหาร, ข้าวยากหมากแพง.
ผการาย
หมายถึงน. เรียกต้นหมากที่เพิ่งออกดอกประปราย.
เภสัชเพลา
หมายถึง[เพสัดเพ-] น. หมากพลูบุหรี่ที่ถวายพระ.