ตัวกรองผลการค้นหา
ปะงับปะง่อน
หมายถึงว. ปะหงับปะง่อน.
ปะตาระกาหลา
หมายถึง[-หฺลา] น. เทวดาผู้ใหญ่. (ช.).
ปะบุก
หมายถึงน. เรียกงูกะปะที่มีสีคลํ้าว่า งูปะบุก.
ปะรำ
หมายถึงน. สิ่งปลูกสร้างขึ้นชั่วคราว มีเสา หลังคาแบนดาดด้วยผ้าหรือใบไม้.
ปะเลง
หมายถึงน. การรำเบิกโรงอย่างโบราณ ผู้แสดงแต่งเครื่องละครตัวพระคู่หนึ่ง สวมหน้าเทพบุตรศีรษะโล้น มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออกท่าประกอบดนตรี.
ปะหนัน
หมายถึง[-หฺนัน] น. ดอกลำเจียก. (ช.).
พินทุกัป,พินทุกัปปะ
หมายถึงน. การทำพินทุ คือ เขียนรูปวงที่มุมจีวรตามวินัยบัญญัติ. (ป. พินฺทุกปฺป).
พิมปะการัง
หมายถึงน. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Pholas orientalis ในวงศ์ Pholadidae รูปร่างค่อนข้างยาว สามารถใช้เปลือกขุดดินให้เป็นรูอยู่ได้, พิมพการัง ก็เรียก.
ราชปะแตน
หมายถึง[ราดชะปะแตน] น. เสื้อนอกคอปิดมีกระดุม ๕ เม็ดกลัดตลอดอย่างเครื่องแบบปรกติขาวของข้าราชการ. (เดิมเรียกว่า ราชแปตแตน มาจากคำบาลีผสมอังกฤษว่า Raj pattern แปลว่า แบบหลวง).
เรืออีแปะ
หมายถึงน. เรือต่อชนิดหนึ่ง ท้องแบนเสริมกราบ รูปคล้ายเรือสำปั้น แต่หัวเรือสั้นกว่า.
ลมปะกัง
หมายถึงน. ลมตะกัง.
วาปะ
หมายถึงน. การหว่านพืช. (ป., ส.).