ตัวกรองผลการค้นหา
ประวิน
หมายถึงน. ห่วงที่เกี่ยวกันสำหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียนหรือเหล็กผ่าปากม้า, กระวิน ก็ว่า.
ประดัก ๆ
หมายถึงว. อาการแห่งคนที่ตกนํ้าแล้วสำลักนํ้า เรียกว่า สำลักประดัก ๆ, อาการที่ชักหงับ ๆ ใกล้จะตาย.
ประติมากร
หมายถึง[ปฺระติมากอน] น. ช่างปั้น, ช่างแกะสลัก.
ระ
หมายถึงก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
วรทะ
หมายถึง[วะระทะ, วอระทะ] น. การให้พร. (ป.).
ลำหักลำโค่น
หมายถึง(สำ) น. ชั้นเชิงที่ใช้หักโค่นอีกฝ่ายหนึ่งอย่างรุนแรง ดุเดือด หรือโดยไม่ปรานีปราศรัย เช่น นักมวยคนนี้ชกมีลำหักลำโค่นดี. ว. ใช้ชั้นเชิงหักโค่นอีกฝ่ายหนึ่งอย่างรุนแรง ดุเดือด หรือโดยไม่ปรานีปราศรัย เช่น การที่จะเอาชนะนักมวยคนนี้ต้องใช้วิธีลำหักลำโค่น.
กระแซง
หมายถึงน. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้างผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแอก หรือ ประแอก ก็เรียก.
สัญจาระ
หมายถึง[-ระ] น. การเดินไป, การเที่ยวไป. (ป., ส.).
จะแคง
หมายถึง(ถิ่น) ว. ตะแคง. (ดู จระแคง).
จิร,จิร-
หมายถึง[-ระ-] ว. นาน, ช้า. (ป., ส.).
รชตะ
หมายถึง[ระชะตะ] น. เงิน. (ป.).
รสนา
หมายถึง[ระสะ-] น. ลิ้น. (ป., ส.).