ตัวกรองผลการค้นหา
ปากเสียง
หมายถึงก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง. น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.
ห่อปาก
หมายถึงก. ทำริมฝีปากให้รวบเข้าหากันเป็นช่องกลม.
ภาษาปาก
หมายถึงน. ภาษาพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า.
เย็บปาก
หมายถึง(ปาก) ก. ปิดปากเงียบไม่ยอมพูด.
เห่า
หมายถึงก. อาการส่งเสียงสั้น ๆ ของหมา.
พระตาลุ , เพดานพระโอษฐ์
หมายถึงเพดานปาก
จู
หมายถึงน. ชื่อหมาชนิดหนึ่งตัวเล็ก ๆ ขนยาวปุกปุย เรียกว่า หมาจู.
อิก
หมายถึง(ปาก) ว. อีก.
ปากพล่อย
หมายถึงก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง.
เป่าปาก
หมายถึงก. เอานิ้วมือใส่ปากแล้วเป่าให้เกิดเสียง; หายใจทางปากเพราะเหนื่อยมาก.
ผิดปาก
หมายถึงก. ผิดไปจากที่พูด เช่น ผิดปากว่าเสียเมื่อไหร่ ไม่ผิดปาก.
มีปากมีเสียง
หมายถึงก. ทะเลาะกัน, ทุ่มเถียงกัน.