ตัวกรองผลการค้นหา
พฤนท์
หมายถึง[พฺรึน ถ้าสัมผัสกับ อิ อ่านเป็น พฺริน] น. กอง, หมู่, จำนวนมาก. (ส. วฺฤนฺท); สังขยาจำนวนสูงเท่ากับโกฏิยกกำลัง ๗ หรือ ๑ มีศูนย์ ๔๙ ตัว. (ส. วฺฤนฺท; ป. พินฺทุ).
พอกันที
หมายถึง(ปาก) ก. บอกเลิกกัน, ยุติกัน, ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป.
พะเนินเทินทึก
หมายถึง(ปาก) ว. มากมายก่ายกอง, พะเนิน ก็ว่า.
พิเรนทร์
หมายถึง[พิเรน] ว. อุตรินอกลู่นอกทาง เช่น เล่นพิเรนทร์ คนพิเรนทร์.
มนท,มนท-,มนท์
หมายถึง[มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย,ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ. (ป., ส.).
มนทกานติ
หมายถึงน. “ผู้มีรัศมีอ่อน” คือ ดวงเดือน. (ส.).
มนทาทร
หมายถึง[-ทอน] ว. ไม่เอาใจใส่, ทอดธุระ. (ส.).
มโนทุจริต
หมายถึง[มะโนทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่วทางใจ มี ๓ อย่าง ได้แก่ ความโลภอยากได้ของของผู้อื่น ๑ ความพยาบาท ๑ ความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม ๑.
มอบฉันทะ
หมายถึงก. มอบธุระไว้ด้วยความไว้วางใจ, ยินยอมให้ทำแทนโดยมีหลักฐาน.
มันทิระ,มันทิราลัย
หมายถึงน. มนเทียร, เรือนหลวง. (ป., ส.).
มุจลินท์
หมายถึง[มุดจะ-] น. ต้นจิก; ชื่อสระใหญ่ในป่าหิมพานต์ ซึ่งขอบสระประกอบด้วยต้นจิก. (ป.; ส. มุจิลินฺท).
ย่านทราย
หมายถึงน. ชื่อเถาวัลย์ป่าชนิดหนึ่ง มีใบใหญ่, ย่างทราย ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).