ตัวกรองผลการค้นหา
ลมพัทธยา
หมายถึงน. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.
ลมมรสุม
หมายถึงน. (ภูมิ) ลมที่เกิดขึ้นเนื่องจากความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิของพื้นดินกับพื้นน้ำ ในฤดูหนาวอุณหภูมิของพื้นดินเย็นกว่าอุณหภูมิของน้ำในมหาสมุทรที่อยู่ใกล้เคียง อากาศเหนือพื้นน้ำจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่ทำให้เกิดเป็นลมพัดออกจากทวีป ส่วนในฤดูร้อนอุณหภูมิของพื้นดินร้อนกว่าน้ำในมหาสมุทร จึงทำให้เกิดลมพัดไปในทิศทางตรงกันข้าม, พายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก.
ลมหนาว
หมายถึงน. ลมที่นำความหนาวเย็นมาด้วย.
หมดลม
หมายถึงก. ตาย, ขาดใจ สิ้นใจ สิ้นลม หรือ หมดอายุ ก็ว่า.
รังปืนกล
หมายถึงน. ที่ซุ่มกำบังดักยิงข้าศึกทำเป็นมูนดินหรือทำด้วยกระสอบทรายเป็นต้น มีช่องสำหรับสอดปืนกลออกไป.
ตามลมตามแล้ง
หมายถึง(สำ) ว. สุดแต่จะเป็นไป.
ลมโชย
หมายถึงน. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมชาย ก็ว่า.
ลมแดด
หมายถึงว. อาการที่เป็นลมเพราะโดนแดดจัด.
ลมตก
หมายถึงน. กระแสลมพัดอ่อน ๆ (มักพัดในเวลาเย็น) เช่น แดดร่มลมตก.
ลมบน
หมายถึงน. กระแสลมเบื้องบน เช่น ว่าวติดลมบน.
ลมหอบ
หมายถึงน. ลมพายุที่พัดหอบเอาสิ่งต่าง ๆ ลอยไปได้ไกล ๆ.
เล่นลม
หมายถึงก. ปลิวสะบัดไปตามลม เช่น ธงเล่นลม หางว่าวเล่นลม.