ค้นเจอ 154 รายการ

ไข่ขาว

หมายถึงน. ส่วนของไข่สัตว์ เช่น ไข่ของนก ไข่ของสัตว์เลื้อยคลาน มีสีขาวใสอยู่รอบ ๆ ไข่แดง เป็นสารโปรตีนทำหน้าที่ป้องกันส่วนที่เป็นเซลล์ของไข่ เวลาเซลล์ของไข่แบ่งตัวเจริญเป็นตัวอ่อน ไข่ขาวจะเป็นอาหารของตัวอ่อนด้วย; (เคมี) กลุ่มของโปรตีน ซึ่งมีนํ้าหนักโมเลกุลประมาณ ๖๕,๐๐๐ ถึง ๗๐,๐๐๐.

ไข่ดาว

หมายถึงน. ไข่ทอดทั้งลูกโดยไม่ต้องตีไข่แดงกับไข่ขาวให้เข้ากัน.

ไข่สำเภา

หมายถึงน. ไข่แช่นํ้าด่าง, สามัญเรียกว่า ไข่เยี่ยวม้า.

อัณฑโกส

หมายถึงน. เปลือกไข่. (ป.; ส. อณฺฑโกศ).

กะต๊าก

หมายถึงว. เสียงไก่ตัวเมียร้องเมื่อตกใจหรือออกไข่.

ไข่แดง

หมายถึงน. ส่วนของไข่สัตว์ เช่น ไข่ของนก ไข่ของสัตว์เลื้อยคลาน อยู่รอบส่วนที่จะเจริญเป็นตัวอ่อน มักมีสีเหลืองหรือแดง เป็นสารประเภทไขมันที่สะสมไว้สำหรับเลี้ยงตัวอ่อนขณะที่เติบโต.

บุบบิบ

หมายถึงว. อาการที่ของบางอย่างเช่นไข่จะละเม็ดหรือของที่ทำด้วยอะลูมิเนียม บุบเข้าไปหลายแห่ง.

ลูกยอด

หมายถึงน. ไข่งูจงอางฟองที่อยู่สูงสุด เรียกว่า ไข่ลูกยอด.

ม้าอ้วน

หมายถึงน. ชื่อกับข้าวชนิดหนึ่งทำด้วยไข่นึ่งเป็นชิ้น ๆ.

ใส่สีสัน

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่พูดขยายความให้เกินความจริง, ใส่ไข่ ก็ว่า.

ไข่เจียว

หมายถึงน. ไข่ที่ตีไข่แดงกับไข่ขาวให้เข้ากันแล้วทอดนํ้ามัน, ถ้านํ้ามันมากจนไข่ที่เจียวฟู เรียก ไข่ฟู, ถ้ามีเนื้อหมูสับผสมด้วย เรียก ไข่เจียวหมูสับ.

รังไข่

หมายถึงน. อวัยวะภายในร่างกายของผู้หญิงและสัตว์ตัวเมีย เป็นที่เกิดไข่.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ