ผลการค้นหา

ทอง* *ทอง *ทอง*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 339 รายการ

ทองตะโก

หมายถึงน. สีทองที่เกิดจากการใช้รงผสมนํ้ามันยางอาบลงบนแผ่นตะกั่ว ถ้าทาลงบนโลหะจะมีสมบัติจับแน่นและกันสนิมได้, ทองตะกู หรือ ทองตากู ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ทองนอก

หมายถึงน. ทองเค.
 พจนานุกรมไทย

ทองเนื้อแท้

หมายถึงน. ทองคำเนื้อเก้า เป็นทองบริสุทธิ์, ทองเนื้อเก้า ทองธรรมชาติ ทองนพคุณ หรือ ทองชมพูนุท ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ยุคทอง

หมายถึงน. ช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรือง เช่น สมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเป็นยุคทองแห่งวรรณคดีไทยยุคหนึ่ง.
 พจนานุกรมไทย

ทองตากู

หมายถึงน. ทองตะโก.
 พจนานุกรมไทย

ประทาศี

หมายถึงน. ทองประทากล้อง.
 พจนานุกรมไทย

ทองพระบาท

หมายถึงน. (ราชา) กำไลเท้า.
 พจนานุกรมไทย

พระยาพานทอง

หมายถึงน. ข้าราชการที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นพระยา และได้รับพระราชทานพานทอง เป็นเครื่องสำหรับยศ, ผู้ที่ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลจุลจอมเกล้าชั้นทุติยจุลจอมเกล้าขึ้นไป มีบรรดาศักดิ์เสมอตำแหน่งที่ได้รับพานทอง.
 พจนานุกรมไทย

ขนมทองฟู

หมายถึงขนมตาล

โสวรรณ

หมายถึง[-วัน] ว. เป็นทอง, ทำด้วยทอง. (ป. โสวณฺณ; ส. เสาวรฺณ).
 พจนานุกรมไทย

ทองเนื้อเก้า

หมายถึงน. ทองคำบริสุทธิ์ โบราณกำหนดคุณภาพของเนื้อตั้งแต่เนื้อสี่ถึงเนื้อเก้า โดยตั้งพิกัดราคาตามเนื้อทอง คือ ทองหนัก ๑ บาท ราคา ๙ บาท, ทองธรรมชาติ ทองเนื้อแท้ ทองนพคุณ หรือ ทองชมพูนุท ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ทองไม่รู้ร้อน

หมายถึง(สำ) ว. เฉยเมย, ไม่กระตือรือร้น, ไม่สะดุ้งสะเทือน.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด