ค้นเจอ 10,089 รายการ

ผสม

หมายถึง[ผะ-] ก. รวมกันเข้า. (ข. ผฺสํ).

เสียหู

หมายถึงก. สูญเสียหูไป, โดยปริยายใช้ในความดูถูกดูหมิ่น เช่น เรื่องไร้สาระเช่นนี้ ฉันไม่ฟังให้เสียหูหรอก.

พระกรรณ

หมายถึงหู ใบหู

ขวางหูขวางตา

หมายถึงก. รู้สึกรำคาญ, หมั่นไส้.

กำจาย

หมายถึงก. กระจาย. (ข. ขฺจาย).

ระเลิง

หมายถึงก. โค่น. (ข. รํเลิง).

ตุ้มหู

หมายถึงน. เครื่องประดับหู, ต่างหู.

ตุ้มพระกรรณ

หมายถึงต่างหู

ทุกข,ทุกข-,ทุกข์

หมายถึง[ทุกขะ-, ทุก] น. ความยากลำบาก, ความไม่สบายกายไม่สบายใจ. (ป.; ส. ทุะข).

เอาใจดูหูใส่

หมายถึง(ปาก) ก. ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.

กรรเจียก

หมายถึง[กัน-] น. เครื่องประดับหูมีรูปเป็นกระหนก เช่น กรรเจียกซ้อนจอนแก้วแพรวพราว. (อิเหนา). [ข. ตฺรเจียก ว่าหู].

มาน

หมายถึงก. มี เช่น มานพระบัณฑูร. (ข.).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ