ตัวกรองผลการค้นหา
เจ้าขา
หมายถึงว. คำที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.
ถือเราถือเขา
หมายถึงก. ถือว่าเป็นคนละพวก, แบ่งพรรคแบ่งพวก, ถือเขาถือเรา ก็ว่า.
ลาสิกขา
หมายถึงก. ลาสึก, ลาจากเพศสมณะ.
สวมเขา
หมายถึงก. ทำความอัปยศให้แก่สามีด้วยการมีชู้โดยที่สามีไม่รู้ระแคะระคาย.
อากังขา
หมายถึงน. ความจำนง, ความหวัง. (ป.; ส. อากางฺกฺษา).
อุเบกขา
หมายถึงน. ความเที่ยงธรรม, ความวางตัวเป็นกลาง, ความวางใจเฉยอยู่, เป็นข้อ ๑ ในพรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา. (ป. อุเปกฺขา).
ขา
หมายถึงน. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า); สิ่งของซึ่งมีลักษณะคล้ายขาสำหรับยันหรือรองรับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ขาโต๊ะ ขาเก้าอี้ ขาตั้ง; เรียกส่วนที่ยื่นออกไปจากส่วนใหญ่เหมือนรูปขา เช่น ขากางเกง.
เขา
หมายถึงน. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง.
หมายถึงน. เถาวัลย์ เช่น เครือเขา.
คาหนังคาเขา
หมายถึง(สำ) ว. จับได้ในขณะที่กำลังกระทำผิดหรือพร้อมกับของกลาง, ใช้เพี้ยนว่า คาหลังคาเขา ก็มี.
เครือเขา
หมายถึงน. เถาวัลย์.
ง่อยเปลี้ยเสียขา
หมายถึงว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.