ตัวกรองผลการค้นหา
ยาขี้ผึ้ง
หมายถึงน. ยาที่มีลักษณะเป็นขี้ผึ้งหรือครีม ใช้ทาแก้โรคผิวหนังเป็นต้น.
ยาเป่า
หมายถึงน. ยาผงใช้เป่าเข้าลำคอ แก้เจ็บคอ.
ยาสมุนไพร
หมายถึง(กฎ) น. ยาที่ได้จากพฤกษชาติ สัตว์ หรือแร่ ซึ่งมิได้ผสม ปรุง หรือแปรสภาพ.
ยาเบื่อ
หมายถึงน. ยาพิษเป็นต้นที่กินแล้วทำให้เมาหรือตาย.
ยาฝิ่น
หมายถึงน. ยาเสพติดชนิดหนึ่งทำจากยางฝิ่น.
ยามะ
หมายถึงน. ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๓, เทวดาในชั้นนี้เรียกว่า ยามเทวบุตร. (ป.).
หมอยา
หมายถึง(ปาก) น. ผู้มีความรู้ในการใช้ยารักษาโรค.
แจะ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.
ตุ้ย,ตุ้ย ๆ
หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมา เช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.
กราม
หมายถึง[กฺราม] น. ฟันที่ใช้บดเคี้ยวอาหาร.
ตะบันน้ำกิน
หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
อัญชนะ
หมายถึงน. ยาตา, ยาหยอดตา. (ป.).