ผลการค้นหา

ค้นเจอ 734 รายการ

อุ้ยยุ้ย

หมายถึงว. อ้วนท้องพลุ้ย.

พจนานุกรมไทย

แขม่ว

หมายถึง[ขะแหฺม่ว] ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง, กระแหม่ว ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

ยอง,ยอง,ยอง ๆ

หมายถึงว. อาการที่นั่งชันเข่าทั้ง ๒ โดยก้นไม่ถึงพื้น เช่น นั่งยองอยู่ในท้องแม่. (ไตรภูมิ), หย่อง ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

ล่องจวน

หมายถึงน. ผ้ายกมีลายที่ชาย ท้องพื้นปูม เรียกว่า ล่องจวน, ถ้ามีริ้ว เรียกว่า ล่องจวนริ้ว.

พจนานุกรมไทย

มหิดล

หมายถึงน. พื้นดิน, พื้นโลก. (ส. มหิตล, มหีตล).

พจนานุกรมไทย

ทองทึบ

หมายถึงว. มีพื้นเป็นทองทึบทั้งหมด.

พจนานุกรมไทย

ประทับราบ

หมายถึง(ราชา) ก. นั่งกับพื้น.

พจนานุกรมไทย

เมทนีดล

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป.).

พจนานุกรมไทย

ธราดล

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป.).

พจนานุกรมไทย

ทางพิเศษ

หมายถึง(กฎ) น. ทางหรือถนนซึ่งจัดสร้างขึ้นไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้พื้นดิน เหนือพ้นพื้นดินหรือพื้นนํ้า เพื่ออำนวยความสะดวกในการจราจรเป็นพิเศษ.

พจนานุกรมไทย

พลุ้ย

หมายถึง[พฺลุ้ย] ว. ยุ้ย, ยื่นออกมาอย่างท้องคนอ้วน, เช่น ท้องพลุ้ย พุงพลุ้ย.

พจนานุกรมไทย

ภูวดล

หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป.).

พจนานุกรมไทย

คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ