ผลการค้นหา

ผูกสร้อย* *ผูกสร้อย *ผูกสร้อย*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 293 รายการ

เงื่อน

หมายถึงน. เชือกหรือเส้นด้ายเป็นต้นที่ผูกกันเป็นปม เช่น เงื่อนกระทกหรือเงื่อนกระตุก คือเงื่อนที่ผูกแล้วกระตุกออกได้ง่าย เงื่อนตาย คือเงื่อนที่ผูกแล้วแก้ยาก เงื่อนเป็น คือเงื่อนที่ผูกแล้วแก้ง่าย.
 พจนานุกรมไทย

เครื่องประดับ

หมายถึงน. เครื่องตกแต่งกายมี สร้อย แหวน นาฬิกา เป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

อ้อยส้อย

หมายถึงว. ทำอาการเศร้าสร้อยอ้อยอิ่งเพื่อให้เขาเห็นใจ.
 พจนานุกรมไทย

จงเกลียดจงชัง

หมายถึงก. ผูกใจเกลียดชังอย่างยิ่ง.
 พจนานุกรมไทย

ทุ่นอวน

หมายถึงน. ทุ่นสำหรับผูกอวนไม่ให้จม.
 พจนานุกรมไทย

รักร้อย

หมายถึงน. ชื่อลายอย่างหนึ่ง ผูกเป็นลายกระจังตาอ้อยเรียงซ้อนเนื่องกันไปเป็นแถวยาว, เรียกสร้อยอ่อนประดับข้อมือ ทำด้วยทองลงยา มักผูกเป็นลายกระจังตาอ้อย บางทีก็ประดับพลอยด้วย ว่า สร้อยรักร้อย.
 พจนานุกรมไทย

สมีปะ

หมายถึง[สะมี-] (แบบ) ว. ใกล้ เช่น สมีปสร้อยสระศรี. (สมุทรโฆษ). (ป.).
 พจนานุกรมไทย

สร้อยอ่อน

หมายถึงน. สร้อยขนาดเล็กตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปเรียงกัน มีหัวเป็นที่ร้อย.
 พจนานุกรมไทย

เชิงกอบ

หมายถึง(โบ) ก. ผูก, มัด, จังกอบ ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

แอกน้อย

หมายถึงน. ไม้ที่ผูกติดกับคันชักไถ.
 พจนานุกรมไทย

หฤทัยพันธน์

หมายถึงว. ผูกใจ, ชวนใจ, จับใจ. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

คู่อาฆาต

หมายถึงน. ผู้ที่มีเรื่องบาดหมางกันรุนแรงและผูกพยาบาทต่อกัน.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด