ตัวกรองผลการค้นหา
ฉัน(ใช้กับพระสงฆ์)
หมายถึงกิน
เมฆินทร์
หมายถึง(กลอน) น. เมฆ.
ฆนะ
หมายถึง[คะนะ-] (แบบ) น. แท่ง, ก้อน. ว. แน่น, ทึบ, แข็ง เช่น กรวดกรับอันคละฆนศิลา. (ดุษฎีคำฉันท์). (ป., ส.).
ฆ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๖ นับเป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต ที่ใช้เขียนในคำไทยมีบ้างเล็กน้อย คือ ฆ่า เฆี่ยน ฆ้อง ระฆัง ตะเฆ่.
ฆร,ฆร-,ฆระ
หมายถึง[คะระ-] น. เรือน. (ส. คฺฤห).
ฆราวาส
หมายถึง[คะราวาด] น. คนผู้อยู่ครองเรือน, คนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่บรรพชิตหรือนักบวช. (ป.).
ฆ้องคู่
หมายถึงน. ฆ้องที่ใช้บรรเลงในการเชิดหนังตะลุงและละครโนราชาตรี ชุดหนึ่งมี ๒ ลูก, ปักษ์ใต้เรียก โหม่ง.
ฆาตกร
หมายถึงน. ผู้ที่ฆ่าคน.
โฆษณา
หมายถึง[โคดสะนา] ก. เผยแพร่ข้อความออกไปยังสาธารณชน; ป่าวร้อง, ป่าวประกาศ, เช่น โฆษณาสินค้า; (กฎ) กระทำการไม่ว่าโดยวิธีใด ๆ ให้ประชาชนเห็นหรือทราบข้อความเพื่อประโยชน์ในทางการค้า. (ส.; ป. โฆสนา).
ชงฆ,ชงฆ-,ชงฆ์,ชงฆา
หมายถึง[ชงคะ-] (กลอน; แบบ) น. แข้ง, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์. (ป. ชงฺฆ; ส. ชงฺฆา).
ชังฆวิหาร
หมายถึงน. การเดินไปมา.
ดั้นเมฆ
หมายถึงก. ฝ่าไปในเมฆ.