ตัวกรองผลการค้นหา
ศักย,ศักย-,ศักย-
หมายถึง[สักกะยะ-] น. ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
ปุก
หมายถึงว. เรียกเท้าที่พิการมีรูปดังกำปั้นว่า เท้าปุก.
ระบำปลายเท้า
หมายถึงน. การเต้นรำแบบหนึ่งของชาวตะวันตก แสดงเป็นเรื่องราวหรือแสดงเดี่ยวก็ได้, บัลเลต์ ก็ว่า. (อ. ballet).
เตะ
หมายถึงก. วัดหรือเหวี่ยงไปด้วยเท้า.
ถเมินเชิง
หมายถึงน. พลเดินเท้า.
หัวแม่ตีน,หัวแม่เท้า
หมายถึงน. นิ้วต้นของเท้า.
ทองพระบาท
หมายถึงน. (ราชา) กำไลเท้า.
ปะเตะ
หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.
ช่วงบาท
หมายถึงน. ผู้อยู่ในระยะเท้า “คือ ใกล้เท้า หมายความว่า ผู้รับใช้”.
ราน้ำ
หมายถึงก. ต้านน้ำ เช่น เอาเท้าราน้ำ เอาไม้ราน้ำ.
กระทืบ
หมายถึงก. ยกเท้ากระแทกลงไป.
บัลเลต์
หมายถึงน. ระบำปลายเท้า.