ตัวกรองผลการค้นหา
แก่วัด
หมายถึงว. อยู่วัดนาน, มีท่าทีหรือความคิดเห็นแบบคนที่ได้รับการอบรมจากวัดหรืออยู่วัดนาน; รู้มาก.
โกรกหวัด
หมายถึงก. โกรกหัวโดยใช้นํ้าต้มกับหัวหอมและใบมะขามเพื่อแก้หวัด.
ขวัดแคว้ง
หมายถึง[ขฺวัดแคฺว้ง] (โบ) ก. วิ่งไปวิ่งมา, ค้นหา, ดิ้นรน.
ของวัด
หมายถึงน. ของสงฆ์.
จับหวัด
หมายถึง(โบ) ก. ใช้สมุนไพร เช่น ว่านเปราะ หัวหอม โขลกพอกกระหม่อมแก้หวัด.
เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด
หมายถึง(สำ) น. ผู้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.
ตัดหางปล่อยวัด
หมายถึง(สำ) ก. ตัดขาดไม่เกี่ยวข้อง ไม่เอาเป็นธุระอีกต่อไป.
ถวัดถวัน
หมายถึง[-ถะหฺวัน] (กลอน) ว. ว่องไว, คล่องแคล่ว.
ที่วัด
หมายถึง(กฎ) น. ที่ซึ่งตั้งวัดตลอดจนเขตของวัด.
นาคเกี้ยวกระหวัด,นาคบริพันธ์
หมายถึง[นากคะบอริพัน] น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
ลิ้นตวัดถึงใบหู,ลิ้นตวัดถึงหู
หมายถึง(สำ) ว. ที่พูดจาตลบตะแลงเชื่อไม่ได้.
ลูกสมภารหลานเจ้าวัด
หมายถึง(สำ) น. ลูกเจ้านาย, ลูกผู้มีอำนาจ, มีความหมายทำนองเดียวกับ ลูกท่านหลานเธอ.