ตัวกรองผลการค้นหา
กนิษฐ-
หมายถึง[กะนิดถะ-] ว. “น้อยที่สุด”. (ส.; ป. กนิฏฺฐ), (ราชา) ถ้าใช้ว่า พระกนิษฐภคินี หมายถึง น้องสาว, ถ้าใช้ว่า พระกนิษฐภาดา หมายถึง น้องชาย, ถ้าใช้ว่า พระกนิษฐา หมายถึง น้องสาว. (ส.; ป. กนิฏฺฐ).
ตุ๊กต่ำน้ำทอง
หมายถึงน. ชื่อเครื่องยาไทยชนิดหนึ่ง.
สีหบัญชร
หมายถึงน. หน้าต่างที่พระเจ้าแผ่นดินเสด็จออกรับแขกเมืองเป็นต้น, สิงหบัญชร ก็ว่า.
ออกวัง
หมายถึงก. แยกจากวังหลวงไปอยู่วังส่วนพระองค์ (ใช้แก่พระเจ้าลูกยาเธอ).
ภาตระ
หมายถึง[พาตะระ] น. พี่ชายน้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ).
เฮย
หมายถึงอ. คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น น้องเฮย เจ้าเฮย.
สมเด็จพระอนุชาธิราช
หมายถึงน้องชาย (ที่เป็นเจ้าฟ้า) ของพระมหากษัตริย์และสมมติขึ้นเป็นรัชทายาทผู้จะสืบราชสันตติวงศ์
อกรรมกริยา
หมายถึง[อะกำกฺริยา, อะกำกะริยา] (ไว) น. กริยาที่ไม่ต้องมีกรรมรับ เช่น ยืน เดิน นั่ง นอน. (ส.).
กนิษฐ์
หมายถึง[กะนิด] ว. “น้อยที่สุด”. (ส.; ป. กนิฏฺฐ), (ราชา) ถ้าใช้ว่า พระกนิษฐภคินี หมายถึง น้องสาว, ถ้าใช้ว่า พระกนิษฐภาดา หมายถึง น้องชาย, ถ้าใช้ว่า พระกนิษฐา หมายถึง น้องสาว. (ส.; ป. กนิฏฺฐ).
ผอูน
หมายถึง[ผะอูน] น. น้องหญิง, โผอน ก็ว่า. (ข. บฺอูน).
ภาติยะ
หมายถึงน. ลูกของพี่ชายน้องชาย, หลาน. (ป.; ส. ภาตฺรีย).
ถนำ
หมายถึง[ถะหฺนำ] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง สีเหลืองอ่อน ใช้ทำยาไทย, ยา.