ตัวกรองผลการค้นหา
จ๋วง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นสนเขา. (ดู สน ๑).
จวงจันทน์
หมายถึงน. เครื่องหอมที่เจือด้วยจวงและจันทน์.
จ่อ
หมายถึงก. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าไปใกล้หรือเกือบจดสิ่งอื่น เช่น เอายาดมจ่อจมูก; มุ่งอยู่เฉพาะกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักใช้เข้าคู่กับคำ จด เป็น จดจ่อ เช่น เขามีใจจดจ่อกับงาน.
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปร่างอย่างกระด้ง มีไส้สานเป็นช่องโค้งอยู่ภายใน ใช้เลี้ยงตัวไหม.
จ๋อ
หมายถึงน. คำใช้เรียกลิงหรือเด็กที่ซนอย่างลิงว่า อ้ายจ๋อ.
จ้อก,จ้อก ๆ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงนํ้าที่ไหลตกลงมา.
จ้อกวอก
หมายถึงว. ขาวมาก (มักใช้แก่หน้าที่ผัดแป้งไว้ขาวเกินไป).
จ้อง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ร่ม. (อนันตวิภาค ว่า จ่อง).
จองหง่อง
หมายถึงว. อาการที่นั่งอย่างหงอยเหงา.
จ้อน
หมายถึงดู กระจ้อน ๑.
จอนจ่อ
หมายถึงว. อาการนั่งชันเข่าค้อมหลังลง.
จอบ
หมายถึงน. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ในวงศ์ Pinnidae เปลือกค่อนข้างเปราะ รูปร่างคล้ายซองพลู ปลายด้านหนึ่งแผ่บานออก อีกด้านหนึ่งเรียวลง สีนํ้าตาลอมเทา มีหลายชนิด เช่น ชนิด Pinna bicolor, Atrina vexillum, ซองพลู ก็เรียก.