ตัวกรองผลการค้นหา
รำ
หมายถึงน. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.
ใต้ฝ่าละอองธุรีพระบาท
หมายถึงแทนชื่อที่พูดด้วย (บุรุษที่ 2)
เฝ้าทูลละอองพระบาท
หมายถึงเข้าหา
บาทบงสุ์
หมายถึง[บาดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป. ปาทปํสุ).
เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท
เขม่า
หมายถึง[ขะเหฺม่า] น. ละอองดำ ๆ ที่เกิดจากควันไฟหรือดินปืน.
มูลิกากร
หมายถึงน. ข้าทูลละอองธุลีพระบาท, เรียกให้เต็มว่า บาทมูลิกากร.
ขี้ไคล
หมายถึง(ปาก) น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกำพร้า, ไคล ก็ว่า.
ระคาย
หมายถึงน. ละอองที่ทำให้คายคัน. ก. ทำให้คายคันเหมือนถูกละออง เช่น ระคายตัว, กระทบกระเทือนกายใจให้เกิดรำคาญไม่สุขใจ เช่น ระคายหู, (กลอน) ใช้เป็น กระคาย ก็มี.
ชอุ่ม
หมายถึง[ชะ-] ว. ชุ่ม, สดชื่น, เช่น เขียวชอุ่ม; ชุ่มด้วยละอองนํ้าจนเห็นเป็นมืดคลุ้มหรือมืดมัว เช่น ท้องฟ้าชอุ่ม.
บทรัช
หมายถึง[บดทะ-] (แบบ) น. ละอองเท้า เช่น นางโรยนางรื่นล้าง บทรัช. (ลอ).
กระเหม่า
หมายถึง[-เหฺม่า] น. เขม่า, ละอองขึ้นที่ลิ้นเด็กอ่อน โบราณเรียกว่า กระเหม่าซาง. (แผลงมาจาก เขม่า).