ตัวกรองผลการค้นหา
ฝีคัณฑสูตร
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง มักเป็นที่บริเวณขอบทวารหนัก.
ฝีประคำร้อย
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เกิดขึ้นบริเวณลำคอ เป็นเม็ดเรียงกันรอบคอ.
รายตีนตอง
หมายถึงน. เรียกพนักงานชายที่เดินขนาบพระราชยานในกระบวนแห่ว่า พนักงานรายตีนตอง.
เสียตีน
หมายถึงก. สูญเสียตีนไป, โดยปริยายใช้ในความดูถูกดูหมิ่น เช่น บ้านของเขา ฉันไม่ไปเหยียบให้เสียตีนหรอก.
หัวขาด
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เมื่อแรกขึ้นเป็นตุ่มเล็ก ๆ แล้วจึงเป็นฝี.
ร่องตีนช้าง
หมายถึงน. ส่วนล่างของฝาเรือนทรงไทย อยู่ระหว่างธรณีประตูหรือธรณีหน้าต่างกับพื้น มีลักษณะเป็นช่อง ๆ กรุด้วยแผ่นไม้กระดาน.
สะเก็ดตีนเมรุ
หมายถึง(ปาก) ก. เลวมาก, ไม่มีค่า, เช่น เขาเป็นพวกสะเก็ดตีนเมรุ จะอบรมสั่งสอนอย่างไรก็ไม่ได้ดี.
ลิดตีนปู
หมายถึงก. เด็ดตีนปูออกหมด, โดยปริยายหมายถึงตัดกำลังไปทีละน้อย ๆ.
วัวลืมตีน
หมายถึง(สำ) น. คนที่ได้ดีแล้วลืมฐานะเดิมของตน.
ปาทะ
หมายถึงน. บาท, ตีน. (ป.).
ฝีดิบ
หมายถึงน. ฝีที่เป็นแก่คนอยู่ไฟเมื่อคลอดลูก เป็นฝีหัวเดียว มักขึ้นแถวท้อง.
แกว่งตีนหาเสี้ยน
หมายถึง(สำ) ก. รนหาเรื่องเดือดร้อน.