ตัวกรองผลการค้นหา
ควบม้า
หมายถึงก. อาการที่คนขี่หลังม้ากระตุ้นให้ม้าวิ่งไปอย่างเร็ว.
โคกม้า
หมายถึงน. นักหมอม้า, ผู้เชี่ยวชาญเรื่องม้า.
พระโอษฐ์
หมายถึงปาก
กะเลียว
หมายถึงน. สีของม้าชนิดหนึ่ง ลักษณะเขียวอมดำ, เรียกม้าที่มีสีเช่นนั้นว่า ม้ากะเลียว หรือ ม้าสีกะเลียว.
โต๊ด
หมายถึง(ปาก) น. ผู้หรือวิธีรับกินรับใช้ในการพนันแข่งม้าเป็นต้น.
แสะ
หมายถึงน. ม้า. (ข.).
ดุรงคี
หมายถึงน. ม้าตัวเมีย; คนขี่ม้า, ทหารม้า. (ป. ตุรงฺคี; ส. ตุรงฺคินฺ).
ตกม้าตาย
หมายถึง(สำ) ว. แพ้เร็ว, ยุติเร็ว, เรียกเต็มว่า สามเพลงตกม้าตาย.
อัศวินม้าขาว
หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่มาช่วยแก้ไขสถานการณ์ที่คับขันให้กลับดีขึ้น.
ขึ้นปาก
หมายถึงก. เจนปาก, คล่องปาก.
ปากคอ
หมายถึงน. ปาก เช่น ปากคออยู่ไม่สุข.
ม้าดีดกะโหลก
หมายถึง(สำ) ก. มีกิริยากระโดกกระเดกลุกลนหรือไม่เรียบร้อย (มักใช้แก่ผู้หญิง).